Pamiętnik Babuni Łach – notatka.
Transkrypcja[]
Nie mogę mu ufać. Nie można kochać tego, komu się nie ufa. Taką pieśń śpiewają ptaszęta, gdy pogoda robi się chłodna i wypędza je z miłych domów, jakie zbudowały. Miłe, splugawione domy. Splugawione i zniszczone. Teraz bezużyteczne. Zatem ptaszęta nienawidzą pogody, która je zdradziła. Odlatują, by poszukać nowych domów, które nie są tak zimne i paskudne, paskudne, paskudne.
Ja też odchodzę. Moja waliza jest spakowana. Tak paskudnie, wszędzie gdzie spojrzę. Nie zniosę tego dłużej.